ශුද්ධ වූ ජෙම්මා ගල්ගානි මුනිවරිය

ශුද්ධවූ ජෙම්මා ගල්ගානි තුමිය, 1878 මාර්තු 12 වන දින ඉතාලියේ ලුක්කා නගරයට නුදුරින් පිහිටි කැමිලියානෝ ගම්මානයේ, දේව භක්තියෙන් පිරිපුන් පවුලක ජන්ම ලාභය ලැබුවාය. එතුමියගේ භූමික ජීවිතය කෙටි වුවද, එම කාලය තුළ ප්‍රකට කළ අසීමිත දේව ප්‍රේමය, අචල විශ්වාසය සහ ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ දුක්ප්‍රාප්තිය සමඟ පැවති ඒකීයභාවය හේතුවෙන්, එතුමිය කතෝලික සභාවේ ශුද්ධවන්තයන් අතර සුවිශේෂී ස්ථානයක් හිමි කර ගත්තාය. ‘ලුක්කා නුවර මාණික්‍යය’ (Gem of Lucca) සහ ‘දුක්ප්‍රාප්තියේ දියණිය’ (Daughter of the Passion) යන ගෞරව නාමයන්ගෙන් ඇයව හැඳින්වීම, එතුමියගේ ජීවිතයේ සුවිශේෂීත්වය මනාව පිළිබිඹු කරයි.

ජෙම්මාගේ මුල් දිවිය සැප සම්පතින් පිරුණක් නොවීය. එතුමියට සත් වසරක් සපිරෙද්දී, දයාබර මෑණියන් වූ ඕරේලියා ගල්ගානි මැතිණිය, ක්ෂය රෝගය වැළඳීමෙන් අභාවප්‍රාප්ත වූවාය. මෙම ශෝකී අත්දැකීම, ලාබාල ජෙම්මාගේ සිත තුළ දේව භක්තිය තවදුරටත් වර්ධනය වීමට හේතු විය. එතුමියගේ පියා, හෙන්රිකෝ ගල්ගානි මහතා, සාර්ථක ඖෂධවේදියෙකු වූවද, බිරිඳගේ වියෝවෙන් පසුව මුහුණ පෑ මූල්‍ය දුෂ්කරතා සහ අසාර්ථක ආයෝජන හේතුවෙන් පවුල දැඩි ආර්ථික පීඩනයකට ලක් විය. ජෙම්මාට දහඅට වසරක් සපිරුණු වියේදී පියාණන් ද අහිමි වීමෙන් එතුමිය පූර්ණ වශයෙන් අනාථභාවයට පත් වූවාය. මෙම කටුක යථාර්ථයන් හමුවේ, ජෙම්මා සිය ශෝකය දේව භක්තිය තුළ සමනය කර ගැනීමට උත්සාහ කළාය. කලක් නැන්දණියකගේ රැකවරණය යටතේ දිවි ගෙවූ එතුමිය, අනතුරුව, ලුක්කා නුවර විසූ ජියානිනි (Giannini) පවුල විසින් දයානුකම්පිතව හදා වඩා ගන්නා ලදී.

ලාබාල වියේදීම ජෙම්මා දරුණු රෝගාබාධයන්ට ගොදුරු වූවාය. කොඳු ඇට පෙළ ආශ්‍රිතව හටගත් දරුණු ආසාදනයක් හේතුවෙන් එතුමිය පූර්ණ වශයෙන් ඇඳට සීමා වූ අතර, වෛද්‍යවරුන් පවා ඇගේ ජීවිතය පිළිබඳ සියලු බලාපොරොත්තු අත්හැර දමා තිබුණි. එසේ වුවද, අසීමිත වේදනා මධ්‍යයේ වුවද, ජෙම්මාගේ ඇදහිල්ල කිසිසේත් පළුදු නොවීය. එතුමිය, දුක් විඳින්නන්ගේ සහ තරුණයන්ගේ අපෝස්තුළුවරයා ලෙස ගෞරවයට පාත්‍ර වූ, තරුණ වියේදීම ස්වර්ගස්ථ වූ ශුද්ධවූ ගාබ්‍රියෙල් පොසෙන්ති තුමන් කෙරෙහි ඉමහත් භක්තියක් දැක්වූවාය. උන්වහන්සේගේ මැදිහත් වීම අපේක්ෂාවෙන් එතුමිය නව දින නුවානයක් සිදු කළ අතර, එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, වෛද්‍යවරුන් පවා විස්මයට පත් කරමින්, 1899 මාර්තු මසදී ආශ්චර්යවත් ලෙස පූර්ණ සුවය ලැබුවාය. මෙම සිදුවීම ඇගේ ජීවිතයේ සන්ධිස්ථානයක් වූ අතර, දෙවියන් වහන්සේගේ අසීමිත කරුණාව සහ සාන්තුවරයන්ගේ බලවත් මැදිහත් වීම පිළිබඳ එතුමියගේ විශ්වාසය තවදුරටත් තහවුරු කළේය.

සුවප්‍රාප්තියෙන් අනතුරුව, ජෙම්මාගේ ආධ්‍යාත්මික ජීවිතය නව මානයකට යොමු විය. එතුමියගේ ඒකායන අභිලාෂය වූයේ ජේසුස් වහන්සේගේ දුක්ප්‍රාප්තියට විශේෂයෙන් කැපවූ Passionist නිකායට අයත් කන්‍යා සොහොයුරියක වීමයි. එනමුදු, එතුමියගේ දුර්වල සෞඛ්‍ය තත්ත්වය හේතුවෙන් කන්‍යාරාම කිහිපයකින්ම එම ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප විය. මෙම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම් වේදනාකාරී වුවද, ජෙම්මා ඒවා දේව කැමැත්ත ලෙස නිහතමානීව පිළිගත්තාය. ගිහි ජීවිතයක් ගත කරමින්, ජියානිනි පවුලේ රැකවරණය යටතේ, සිය ජීවිතය යාච්ඤාවට, පරිත්‍යාගයට සහ ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ දුක්ප්‍රාප්තිය පිළිබඳ භාවනාවට සම්පූර්ණයෙන්ම කැප කළාය.

1899 ජූනි මස 8 වන දින, ජේසුස් වහන්සේගේ ශ්‍රී හෘදයේ මංගල්‍යයට පෙර දින සන්ධ්‍යාවේදී, ජෙම්මා සිය ජීවිතයේ අතිශය අසාමාන්‍ය සහ අසිරිමත් අත්දැකීමකට මුහුණ දුන්නාය. දැඩි යාච්ඤාවක සහ භාවනාවක නිරතව සිටි එතුමියට, ජේසුස් වහන්සේගේ ශ්‍රී ශරීරයේ වණ කැලැල් වේදනාව සහ සලකුණු ස්වකීය දෑත්, දෙපා සහ පපු ප්‍රදේශයේ පහළ වීමේ අත්දැකීමට මුහුණ දීමට සිදු විය. මෙම තුවාල, බ්‍රහස්පතින්දා සන්ධ්‍යාවේ හෝ සිකුරාදා දිනයේ පහළ වී, රුධිර වහනය වෙමින්, දැඩි වේදනාවක් ගෙන දුන් අතර, ඉරිදා වන විට කිසිදු සලකුණක් ඉතිරි නොකර අතුරුදහන් වීම විශේෂ ලක්ෂණයක් විය. ඇතැම් අවස්ථාවලදී, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ කටු ඔටුන්නේ සලකුණු පවා එතුමියගේ නළලේ ද, උන්වහන්සේට කස පහර දුන් ආකාරයේ සලකුණු ශරීරයේ ද දිස් වූ බවට වාර්තා වේ. මෙම සංසිද්ධීන්, එතුමියගේ පාපොච්චාරණ පියතුමා වූ මොන්සිඤ්ඤෝර් ජියෝවානි වොල්පි සහ පසුකාලීනව එතුමියගේ ආධ්‍යාත්මික පියතුමා වූ Passionist නිකායික ගරු ජර්මානෝ රුඔප්පොලෝ පියතුමා ඇතුළු කිහිප දෙනෙකු විසින්ම නිරීක්ෂණය කර සනාථ කරන ලද අතර, ඒවා එතුමියගේ ශුද්ධවන්තභාවය පිළිබඳ ප්‍රබල සාක්ෂි ලෙස සැලකනු ලැබීය.

ජෙම්මාගේ ආධ්‍යාත්මික ජීවිතය ශ්‍රී ශරීරයේ තුවාල ලැබීමට පමණක් සීමා නොවීය. එතුමිය නිරන්තරයෙන් දිව්‍යමය දර්ශන සහ ආධ්‍යාත්මික ප්‍රමෝදයන්ට (Ecstasies) භාජනය වූවාය. ජේසුස් වහන්සේ, කන්‍යා මරියතුමිය, ස්වකීය ආරක්ෂක දේව දූතයා සහ ශුද්ධවූ ගාබ්‍රියෙල් පොසෙන්ති තුමන් සමඟ සංවාදයේ යෙදුණු බවත්, ඔවුන්ගෙන් දිව්‍යමය පණිවිඩ සහ මගපෙන්වීම් ලැබූ බවත් එතුමිය හෙළිදරව් කර ඇත. ඇතැම් අවස්ථාවලදී එතුමිය යාච්ඤාවේදී භූමියෙන් ඉහළට එසවී සිටි (Levitation) බවට ද සාක්ෂි පවතී.

කෙසේ නමුත්, මෙම ආධ්‍යාත්මික අත්දැකීම් සමඟම, ජෙම්මා දරුණු ආත්මික අරගලයකට ද මුහුණ දුන්නාය. යක්ෂයා විසින් ශාරීරික හිංසනයන්ට ලක් කිරීම්, අපවිත්‍ර චේතනා මනසට ඇතුළු කිරීමට දැරූ ප්‍රයත්නයන් සහ එතුමියගේ ඇදහිල්ල පළුදු කිරීමට එල්ල වූ දරුණු පරීක්ෂාවන් පිළිබඳව ද වාර්තා වේ. එනමුදු, මෙම දරුණු ආත්මික පරීක්ෂාවන් හමුවේ එතුමියගේ ඇදහිල්ල කිසිසේත් පළුදු නොවීය. ස්වකීය ආරක්ෂක දේව දූතයාගේ නිරන්තර පිහිට, ජේසුස් වහන්සේ කෙරෙහි වූ අචල භක්තිය, නිහතමානීත්වය සහ කීකරුකම යන ගුණාංග තුළින් එතුමිය එම අන්ධකාර බලවේගයන් පරාජය කළාය.

මෙවන් අත්දැකීම් මධ්‍යයේ වුවද, එදිනෙදා ජීවිතයේදී ජෙම්මා අතිශයින් නිහතමානී, කීකරු සහ ප්‍රේමණීය තරුණියක වූවාය. එතුමිය ජියානිනි පවුලේ ගෘහ කටයුතු සඳහා සහාය වූවාය, දිළිඳුන්ට පිහිට වූවාය, රෝගීන්ට උපස්ථාන කළාය. සිය ජීවිතය පුරා මුහුණ දුන් දුක් වේදනා, රෝග පීඩා සහ පරීක්ෂාවන්, පාපීන්ගේ විමුක්තිය උදෙසා දෙවියන් වහන්සේට ඔප්පු කරනු ලබන පූජාවක් ලෙස එතුමිය සැලකුවාය.

අවසාන වශයෙන්, 1903 වසරේ මුල් භාගයේදී එතුමිය නැවත ක්ෂය රෝගී තත්ත්වයට පත් වූවාය. මෙවර රෝගී තත්ත්වය සුව කළ නොහැකි බව එතුමිය අවබෝධ කරගෙන සිටියාය. එතුමිය සිය අවසන් දුක් වේදනා, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ කුරුසියේ දුක්ප්‍රාප්තිය සමඟ ඒකාත්මික කරමින්, අසීමිත ඉවසීමෙන් සහ දේව කැමැත්තට පූර්ණ වශයෙන් යටත්ව දරා ගත්තාය. 1903 අප්‍රේල් 11 වන දින, එනම් ආලේලුයා සෙනසුරාදා දිනයේදී, ජේසුස් වහන්සේගේ උත්ථානය අපේක්ෂාවෙන් සභාව නිහඬව බලා සිටින ඒ ශුද්ධවූ දිනයේදී, වයස අවුරුදු 25ක් වැනි කෙටි ආයු කාලයකට පසු, ශුද්ධවූ ජෙම්මා ගල්ගානි තුමිය ස්වර්ගස්ථ වූවාය.

එතුමියගේ මරණින් පසු, ශුද්ධවන්තභාවය පිළිබඳ අදහස ශීඝ්‍රයෙන් ව්‍යාප්ත විය. එතුමියගේ මැදිහත් වීමෙන් සිදු වූ ප්‍රාතිහාර්යයන් ගණනාවක් වාර්තා වූ අතර, 1933 දී එකොළොස්වන පියුස් ශුද්ධෝත්තම පියතුමන් විසින් එතුමිය භාග්‍යවන්තභාවයටද, 1940 මැයි 2 වන දින දොළොස්වන පියුස් ශුද්ධෝත්තම පියතුමන් විසින් ශුද්ධවරයටද ඔසවනු ලැබිණි.

ශුද්ධවූ ජෙම්මා ගල්ගානි තුමියගේ ජීවිතය, දුක් වේදනා තුළින් ශුද්ධවන්තභාවයට ළඟා විය හැකි ආකාරයත්, දෙවියන් වහන්සේගේ කරුණාව කෙරෙහි තබන අචල විශ්වාසයේ බල මහිමයත්, යාච්ඤාවේ සහ පරිත්‍යාගයේ ඉහළ වටිනාකමත් පිළිබඳ සදාතනික සාක්ෂියකි. එතුමිය, ශිෂ්‍යයන්ගේ, ඖෂධවේදීන්ගේ, පරීක්ෂාවන්ට එරෙහිව අරගල කරන්නන්ගේ සහ කොඳු ඇට පෙළ ආශ්‍රිත රෝගාබාධවලින් පීඩා විඳින්නන්ගේ බලවත් නාම සාන්තුවරිය ලෙස අද දිනද ලෝ වටා කතෝලික බැතිමතුන්ගේ ගෞරවාදරයට පාත්‍ර වේ. 'දුක්ප්‍රාප්තියේ දියණිය' ලෙස එතුමිය දැක්වූ ආදර්ශය, සියවස් ගණනාවක් පුරා අසංඛ්‍යාත බැතිමතුන්ගේ හදවත් තුළ බලාපොරොත්තුවේ සහ දේව ප්‍රේමයේ ගිනි සිළුව නොනිමිව දල්වමින් පවතී.